Pionki - www.sicienko.pl

Sołectwo i jego położenie

Sicienko to siedziba gminy.
W skład Sołectwa Sicienko wchodzi:
Sicienko
Sitno
Kasprowo

Sołectwo Sicienko położone jest w centralnej części gminy. Graniczy bezpośrednio z 6 innymi Sołectwami. Od północy sąsiaduje z Sołectwem Trzemiętowo, od wschodu z Sołectwem Wojnowo, od południowego wschodu przylega do Sołectwa Dąbrówka Nowa, od południa graniczy z Sołectwem Zawada – Ugoda. Z zachodniej strony na niedługim odcinku granica dotyka Sołectwa Teresin. Od północnego zachodu najbliższym sąsiadem Sicienka jest Sołectwo Gliszcz.

Sołectwo położone jest średnio na 103 m n.p.m. Najwyższy punkt to wzgórze o rzędnej 113,7 m n.p.m., które znajduje się we wschodniej części Sicienka.

Sołtysami Sicienka od końca lat 50-tych kolejno byli: Andrzej Mróz, Marian Błażejewski, Sylwester Dąbrowski (sołtys Sitna), Tadeusz Erdmann (sołtys Sitna), Stefan Papierski, Tadeusz Erdmann, Marek Kluska, Kazimierz Kluska, Anna Cetnarowska (wszyscy sołectwo Sicienko). Obecnie Sołtysem jest Mariusz Trudnowski.

Infrastruktura techniczna i zagospodarowanie przestrzenne

• Połączenia drogowe:

drogą asfaltową do Wojnowa – 3 km
do centrum Bydgoszczy – 20 km
drogą polną do Chmielewa – 4 km
drogą w części z kostki brukowej i dalej utwardzoną do Kasprowa – 3 km
drogą asfaltową do Sitna – 1 km
drogą asfaltową do Goncarzew – 4 km
drogą asfaltową do Zawady – 3 km
drogą asfaltową do Trzemiętowo – 5 km
drogą asfaltową do Dąbrówki Nowej – 2,5 km

• Ścieżka rowerowa - z Sicienka do Wojnowo – 1,913 km

• Elektryfikacja: Sicienko i Goncarzewy - 1961 r., Kasprowo - 1970 r.

• Sieć wodociągowa: Sicienko - 1968 r., Goncarzewy - 1969 r., Sitno - 1990 r., Kasprowo - 2001 r.

W Sicienku znajduje się gminna stacja uzdatniania wody, dzięki której dostarczana jest woda do południowych Sołectw gminy Sicienko. Połączenie gminnych sieci wodociągowych stwarza możliwość wsparcia przez SUW w Sicienku stacji zlokalizowanej w Trzemiętowie, która zapatruje w wodę północne rejony gminy. Dzięki rozbudowie sieci wodociągowej woda do sołectwa może być dostarczana również ze zmodernizowanej w stacji w Osówcu.

• Kanalizacja

Sicienko jest skanalizowane. W części Sołectwa ścieki gromadzone są w bezodpływowych zbiornikach okresowo opróżnianych.

• Gazociąg: Sicienko i Sitno - 1998 r

• Telefonizacja: abonenci TP S.A. ok. 1991 r., RST El – Net w 1997 r.

• Zagospodarowanie przestrzenne

Obecnie wpływ na kształtowanie się struktury przestrzennej sołectwa mają miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz wydawane warunki zabudowy głownie dla budynków mieszkalnych.

Sołectwo Sicienko jest objęte ustaleniami następujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego:

1. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr XXXI/196/97 Rady Gminy Sicienko z dnia 22 stycznia 1997 roku w sprawie zmian w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy Sicienko
2. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr V/41/99 Rady Gminy Sicienko z dnia 6 marca 1999 roku w sprawie zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Sicienko
3. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr IX/82/99 Rady Gminy Sicienko z dnia 8 września 1999 roku w sprawie zmian miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Sicienko
4. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr XX/170/2000 Rady Gminy Sicienko z dnia 15 listopada 2000 roku w sprawie zmian miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Sicienko
5. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr VII/33/03 Rady Gminy Sicienko z dnia 28 czerwca 2003 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - dotyczy terenów m.in. w sołectwie Sicienko
6. m.p.z.p. uchwalony Uchwałą nr XIII/67/07 Rady Gminy Sicienko z dnia 26 września 2007 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu części wsi Sicienko

Ludność

Rok	Sołectwo Sicienko	Wieś Sicienko	Wieś Goncarzewy	Wieś Kasprowo	Wieś Sitno
1990	739	414	162	90	73
1991	743	419	165	92	67
1992	752	422	166	93	71
1993	777	453	161	89	74
1994	796	466	163	87	80
1995	790	462	172	82	74
1996	841	512	172	80	77
1997	839	511	170	81	77
1998	839	513	170	79	77
1999	853	526	164	86	77
2000	873	541	171	84	77
2001	882	552	178	76	76
2002	907	576	178	77	76
2003	919	588	179	76	76
2004	947	623	176	74	74
2005	961	634	176	74	77
2006	974	650	173	78	73
2007	1013	685	176	80	72
2008	1028	698	174	81	75
2009	1044	717	171	79	77
2010	1072	748	168	78	78
2011	1104	780	166	80	78
2012	966	809		80	77
2013	980	828		78	74
2014	1001	846		82	73
2015	996	844		82	70
2016	1005	854		86	65
2017	1006	862		80	64
2018	1033	887		79	67
2019	1044	895		79	70
2020	1054	907		77	70
2021	1070	922		79	69
2022	1062	914		78	70

Obiekty i miejsca

W Sicienku przy ul. Mroteckiej 9 mieści się Urząd Gminy.

W budynku Urzędu Gminy ma także swoją siedzibę Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej.

Do końca 2016 r. w budynku tym funkcjonowało powołane w 1995 roku przez Radę Gminy Sicienko Biuro Obsługi Szkół Samorządowych, którego przedmiotem działalności było prowadzenie spraw administracyjno-finansowych wszystkich szkół na terenie gminy Sicienko. Od 1 stycznia 2017 roku zadania BOSS przeszły do Urzędu Gminy, a Biuro zostało zlikwidowane.

Przy ulicy Bydgoskiej 6 w Sicienku znajduje się budynek z 1900 r., będący niegdyś pastorówką. Przed II wojną światową budynek zmienił przeznaczenie. Mieszkał tu niemiecki nauczyciel. W czasie wojny pastorówkę zajmowała policja. Po wojnie, przez 15 lat mieściła się tu Izba Porodowa, następnie funkcjonował w nim Gminny Ośrodek Zdrowia. Przez pewien okres budynek służył podległym szkole oddziałom przedszkolnym.

Obecnie siedzibę ma tutaj Dyrekcja Gminnego Ośrodka Kultury. W budynku mieści się Izba Tradycji Kulturalnej, a w niej Galeria Sztuki. Galerię Sztuki otwarto w 2004 r. Dotąd swoje prace wystawiali m.in.: Jan Kaja – malarstwo; Jacek Soliński – malarstwo, grafika; Wojciech Nadratowski – grafika; Witold Jurkiewicz – fotografika; Ryszard Wietecki – malarstwo abstrakcyjne;  Jerzy Zegarliński – fotografika; Krystyna Berndt – fotografika. Ekspozycje są bardzo starannie przygotowywane. Każdej ekspozycji towarzyszy katalog dokumentujący wydarzenia artystyczne.

W budynku przy ul. Bydgoskiej 6 siedzibę ma również Gminna Biblioteka Publiczna.

Biblioteka w Sicienku rozpoczęła działalność w 1949 r. Początkowo miała ona siedzibę w Urzędzie Gminy. 15 października 1983 r. oddano do użytku Gminną Bibliotekę Publiczną w Sicienku, która mieściła się przy ul. Dąbrowieckiej. W sierpniu 1997 r. przeniesiono jej zbiory do budynku przy ul. Sportowej 2. W obecnym miejscu  przy ul. Bydgoskiej biblioteka funkcjonuje od 2006 r.

Przy ul. Lipowej 1 ma swoją siedzibę Zakład Komunalny w Sicienku. Został on powołany przez Radę Gminy Sicienko w 1995 roku. Przedmiotem działalności Zakładu Komunalnego jest świadczenie powszechnie dostępnych usług komunalnych. Zajmuje się m. in. naprawą i budową dróg, budową i administrowaniem sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, dowozem uczniów do szkół.

W Sicienku przy ulicy Bydgoskiej 9 usytuowany jest budynek Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika. Gmach ten oddano do użytku 22 lipca 1972 r. Od 1974 r. zapoczątkowano tworzenie w Sicienku klas specjalnych. W 1988 r. szkołę rozbudowano, powstały nowe sale lekcyjne, a następnie sala gimnastyczna.

Rok szkolny 1999/2000 był rokiem inaugurującym funkcjonowanie 6-letniej szkoły podstawowej i 3-letniego gimnazjum. Od 2002 r. placówki działały pod szyldem Zespołu Szkół w Sicienku. W 2017 roku powrócił 8-klasowy system nauczania i w Sicienku uczniowie kształcą się w szkole podstawowej.

W 2008 r. w ramach termomodernizacji obiektu ocieplone zostały ściany i dach, wymieniona stolarka okienna i drzwiowa. Szkoła zyskała nową elewację.

Przy szkole znajduje się wielofunkcyjne boisko sportowe o nawierzchni ze sztucznej trawy z wyposażeniem umożliwiającym grę w piłkę ręczną, mini piłkę nożną, siatkówkę i koszykówkę oraz tenisa ziemnego.

W 2015 r. tuż obok wybudowane zostało boisko do gry w siatkówkę plażową.

W tym kompleksie szkolno-sportowym dostępne są również dla mieszkańców urządzenia siłowni zewnętrznej.

Wcześniej szkoła mieściła się w budynku przy ul. Nakielskiej 1. Budynek został wzniesiony w 1914 r. Naukę rozpoczęto w nim w 1920 r. Jednak przed II wojną światową polskie dzieci z Sicienka uczęszczały do szkoły w Dąbrówce Nowej. Natomiast w sicieńskim budynku mieściła się wówczas szkoła niemiecka. W 1945 r. zmieniło się jej przeznaczenie. Powstała tu 6-klasowa polska szkoła, której kierownikiem został Niewiadomski. Do 1951 r. uczył w niej jeden nauczyciel, a klasy łączono.

W latach 1952–1969 kierownikiem szkoły był Konrad Mazurek. Czas nauki od 1962 r. wydłużono do 8 lat. Grono pedagogiczne zwiększyło się o 6 nauczycielek. W latach 1969 – 1972 kierownikiem szkoły była Ludgarda Cetnarowska.

W 1969 r. ze względu na brak miejsca pozwalającego na swobodne funkcjonowanie ośmioklasowej szkoły, podjęto decyzję o budowie nowego budynku szkolnego przy ul. Bydgoskiej. Dziś budynek dawnej szkoły pełni funkcje mieszkalne.

Podległy Szkole oddział przedszkolny mieści się w budynku przy ul. Sportowej 2. Budynek ten zaadaptowany dla tej funkcji został w 2009 r. Dalsze prace adaptacyjne prowadzone były w 2011 r.

Przy nim znajduje się plac zabaw, który powstał w 2009 r. Dzięki finansowaniu z Unii Europejskiej w 2014 r. plac został uzupełniony o kolejne elementy i zyskał bezpieczną nawierzchnię.

W Sicienku przy ul. Sportowej usytuowane jest trawiaste boisko do piłki nożnej. Obiekt wykorzystywany jest przez Gminny Klub Sportowy „Gryf” Sicienko. Jego siedzibą jest budynek przy ul. Sportowej 2. LZS „Gryf” powołano 25 czerwca 1973 r.

W centrum Sicienka stoi poewangelicki kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli wybudowany w 1887 r. w stylu neogotyckim.

Jak wspomina kronika parafialne, parafia ewangelicka w Sicienku została utworzona w 1856 r. Początkowo korzystała z budynków tymczasowych.

W 1870 r. na naszych terenach wzmogła się polityka germanizacyjna. Rząd niemiecki nie szczędził funduszy, by zachęcić niemieckich kolonistów do osiedlania się na tych ziemiach. Powołan w 1886 roku Komisja Kolonizacyjna w Poznaniu prowadziła akcję umacniania gospodarstw i majątków niemieckich, a przede wszystkim dokonywała wykupu majątków polskich i za pomocą banków rentowych osadzała rolników przybyłych z Rzeszy. Ludność niemiecka zaczęła dominować. Gwałtownie rosło przekonanie o nienaruszalności granic. W takich okolicznościach w 1887 r. w Sicienku rozpoczęto budowę ewangelickiego kościoła. W latach 1892/1893 ukończono budowę wieży kościoła. Później wzniesiono także wspomnianą wcześniej pastorówkę.

Pierwszym pastorem był Serno (urzędował w Bydgoszczy w latach 1856-1860). Następnie parafię objął Christian Walter, rektor parafii w latach 1860-1863, powołany na pastora w 1863 r. Mieszkał w Sicienku aż do śmierci 3 kwietnia 1885 r. Jego następcą został Ernest Lindeblatt.

W 1914 r. z Chin do Sicienka przybył misjonarz dr Oswald Teper.

Na zdjęciach wykonanych ok. 1945 r. umieszczonych w kronice można zauważyć ołtarz murowany z cegły z nadstawą blaszaną i obrazem Mastki Boskiej.

W celu usprawnienia duszpasterstwa w parafii Dąbrówka Nowa, w skład której po 1945 r. weszły dwa poewangelickie kościoły w Kruszynie i Sicienku, dekretem Prymasa Polski z 1 lutego 1970 r. utworzono rektorat przy kościele pomocniczym w Sicienku. Wyznaczone w dekrecie granicę nowej parafii obejmowały wsie Chmielewo, Kasprowo, Sicienko, Sitno, Smolary i Ugoda. Oficjalnie parafię rzymsko-katolicką erygował 10 października 1972 r. kardynał Stefan Wyszyński.

W kościele p.w. św. Andrzeja Boboli znajduje się dzwon z 1873 r.

Po przeznaczeniu pastorówki na inne cele, kapłan wynajmował pokój u swoich parafian. W 1971 r. ks. Jan Trojanowski zdecydował się, wzorem innych księży, urządzić sobie mieszkanie w wieży kościoła. Według projektu E. Kołka podzielono ją stropami Kleina na pomieszczenia mieszkalne. Rozpoczęła się jednocześnie odnowa wnętrza kościoła. Urządzono salkę katechetyczną – kaplicę p.w. błogosławionego M. Kolbę wymieniono okna w prezbiterium. Wstawiono zbrojne szkło malowane farbą spirytusową przez Gockiego z Bydgoszczy. Witraż środkowy przedstawił Chrystusa na krzyżu, a boczne – różne ornamenty. Prezbiterium wyłożono dębową wykładziną, wykonano nowy ołtarz dębowy, siedzenia, tabernakulum, lektorium. Również ambonę i chrzcielnicę obłożono dębem. Wszystkie prace w drewnie wykonał kierownik stolarni bydgoskiego teatru.

Wystrój wnętrza kościoła uległ zmianie, gdy proboszczem był ks. Ryszard Kuchta.

6 października 1974 r. miało miejsce poświęcenie fundamentów plebani, usytuowanej tuż przy kościele. Proboszcz zamieszkał w niej w 1977 r.

W 25 lat po erygacji (31 lipca 1997 r.) kościół konsekrowano.

W księgach metrykalnych pierwsze wpisy o chrztach, małżeństwach i zgonach pochodzą z 1970 r. Zmarli chowani są na cmentarzu w Dąbrówce Nowej.

Proboszczami parafii byli: ks. Lambert Mikołajczak (lata 1970 – 1971), ks. Jan Trojanowski (1971 – 1973), ks. Stanisław Wenerski (1973 – 1975), ks. Józef Półtorak (1975 – 1983), ks. Wacław Kuśnierek (1983 – 1988), ks. Ryszard Kuchta (1988 – 1997), ks. Grzegorz Nowak (1997 – 2004), ks. Zbigniew Zabiszak (2004 - 2009), ks. Jarosław Radzikowski (2009-2014). Obecnie proboszczem jest Krzysztof Danowski.

Urząd Pocztowy w Sicienku rozpoczął swą działalność w lutym 1945 r. Ma swoją siedzibę przy ul. Bydgoskiej. Oferuje pełen zakres usług powszechnych, takich jak nadawanie listów, paczek, wysyłanie pocztówek, kartek pocztowych, przyjmowanie wpłat.

1 grudnia 1967 r. rozpoczęła swą działalność w Sicienku filia Banku Ludowego SOP w Bydgoszczy, w wynajmowanym od Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” lokalu. Od 1952 r. do 1967 r. był to jedynie jednoosobowy punkt kasowy. Obecnie Oddział Banku Spółdzielczego w Sicienku mieści się w nowym, przestronnym budynku przy ul. Mroteckiej.

Przy ul. Kolejowej 8 działa Przychodnia GEMED, a przy ul. Dąbrowieckiej 2 Punkt Apteczny.
Przy ul. Lipowej 1, w kompleksie budynku Zakładu Komunalnego, mieści się remiza Ochotniczej Straży Pożarnej. Jednostka powstała w 1946 r., a jej pierwszym prezesem był Józef Noga.

Od 1948 rozpoczęła działalność Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”. Siedziba GS miała w Sicienku przy ul. Bydgoskiej 11. Gminna Spółdzielnia organizowała obrót artykułami do produkcji rolnej. W Sicienku funkcjonował skup płodów rolnych, piekarnia. W wielu miejscowościach na terenie gminy GS prowadziła sklepy. Gminna Spółdzielnia zakończyła działalność w 2003 roku.

W Kasprowie zlokalizowany był dworzec kolejki wąskotorowej. Obiekt został wybudowany na początku XX w. Przez blisko sto lat był charakterystyczną budowlą dla Kasprowa. Niestety nie udało się zachować tego pięknego obiektu z czerwonej cegły.

Kasprowo przez cały wiek, od 1895 do 1994 r. (kiedy to po raz ostatni przejechała tędy tzw. ciuchcia), pełniło rolę istotnego węzła wąskotorowych Bydgoskich Kolei Dojazdowych. To w tym miejscu spotykały się tory z kierunku Nakła nad Notecią z torami prowadzącymi do Koronowa i Bydgoszczy oraz z trakcją z kierunku Łukowca i Wąwelna, a także Wierzchucinka i Wierzchucina Królewskiego.

W Kasprowo zachowały się też pozostałości zespołu dworski.

Najmłodszym mieszkańcom Kasprowa służy plac zabaw wybudowany w 2016 r.

W Sicienku przy ul. Dąbrowieckiej, tuż za boiskiem szkolnym, zachowały się pozostałości cmentarza ewangelickiego z przełomu XIX/XX w. Na powierzchni 0,16 ha znajduje się ok. 30 nagrobków z 1 poł. XX w. oraz fragment ogrodzenia żeliwnego z 2 poł. XIX w. Rosną tu jesiony, kasztanowce, dęby, akacje, lilak, również lipa o średnicy pnia 100 cm i topola o średnicy pnia 70 cm.

Na północ od drogi prowadzącej z Sicienka do Goncarzew teren 0,10 ha zajmuje cmentarz ewangelicki z początku XX w. Jest niemal zupełnie zarośnięty i nie posiada już nagrobków.

Z kart historii

Na terenie Sicienka odnaleziono ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego (V – X w.).

Małe Sitno (obecnie Sicienko) z niem. Wilhelmsort, dawniej Klein Sitno, pod koniec XIX w. posiadało własną parafię ewangelicką, a miejscowi katolicy należeli do parafii w Dąbrówce. Znajdowało się tu 18 domów z 237 mieszkańcami (77 katolików, 160 ewangelików). Teren obejmował 499 ha (463 ha zajmowały pola, 3 ha łąki). Miejscowość posiadała własną pocztę.

W 1860 r. parafia ewangelicka liczyła w 20 osadach 1482 dusze, obok 2 tys. katolików.

Sitno Wielkie (dzisiejsze Sitno) z niem. Gross Schittno, dawniej Sitno, graniczyło pod koniec XIX w z Małym Sitnem i leżało na trakcie z Mroczy do Bydgoszczy. Parafia ewangelicka i poczta znajdowały się w Małym Sitnie, parafia katolicka w Dąbrówce. W 14 domach mieszkało tu 125 osób (30 katolików, 95 ewangelików). Teren zajmował 252 ha (pola uprawne – 227 ha, łąki – 2 ha, lasy – 2 ha).

W latach 1890 – 1927 powstał zespół folwarczny w Kasprowie. Przed wykupieniem go przez Anielę hrabinę Potulicką, należał do rodziny Goncarzewskich.

Początkowo dzierżawiła go od Fundacji Helena Jakubowska, a po niej do 1947 r. Stanisław Alkiewicz.

Zespół folwarczny składał się z kolonii mieszkaniowej, obiektu rezydencjonalnego, podwórza gospodarczego wraz z zabudowaniami gospodarskimi. Układ roślinności wskazuje, że przed 1939 roku w otoczeniu zespołu mógł istnieć park.

Zespół w czasie II wojny światowej uległ znacznemu zniszczeniu. Z całego zespołu w stanie niezmienionym zachowały się dwa budynki: magazyn zbożowy i owczarnia.

Magazyn zbożowy usytuowany na północnej ścianie podwórza gospodarczego powstał w 1914 roku. To jedyny obiekt, który nie został zmieniony. Ten trzykondygnacyjny obiekt zbudowany został z czerwonej cegły o wiązaniu cegieł krzyżowym. Fundament o wysokości 0,5 m wykonany został z kamienia polnego.

Budynek dawnej owczarni stanowił główny element ściany zachodniej dawnego zespołu folwarcznego. Wcześniej pełnił on rolę obory. Obora wybudowana została prawdopodobnie w 1890 roku z kamienia polnego i czerwonej cegły. W majątku prowadzono wówczas hodowlę bydła. W budynku wydzielony był jałownik i cielętnik. Około 1914 roku oborę przebudowano wewnątrz i przystosowano ja do roli stajni. Po 1945 roku, kiedy majątek przeszedł na własność PGR w Wojnowie obiekt został zaadaptowany na owczarnię.

Budynek rezydencjonalny i 2 bliźniaki mieszkalne zostały znacznie zmodernizowane.

Dwór mieszkalny zdradza cechy neoklasycyzmu. To murowany, podpiwniczony parterowy budynek nakryty dwuspadowym dachem. W elewacji północnej w osi środkowej widoczny jest prostokątny ryzalit (występ w elewacji od fundamentów aż po dach) zakończony trójkątnym przyczółkiem. W elewacji południowej w części centralnej również znajduje się zwieńczony trójkątnym przyczółkiem ryzalit, przed nim zaś murowany ganek.

Część budynków gospodarczych – chlewnia i stodoła spaliła się w czasie wojny, na ich miejscu wybudowano nowe.

Nie zachowało się także stare ogrodzenie oraz bramy.

W 1891 r. władze powiatu podjęły decyzję o rozpoczęciu budowy kolei wąskotorowej, która miała pomóc właścicielom ziemi w transporcie płodów rolnych do gospodarstw, gorzelni, młynów. W maju 1895 r. oddano do użytku pierwszy odcinek łączący Bydgoszcz z Koronowem. Jego odgałęzienie poprowadzone przez Morzewiec sięgało Kasprowa.  Tego samego roku do użytku przekazane zostały dwa połączenia wiodące do Kasprowa z Wierzchucina Królewskiego (poprzez Łukowiec, Murucin, Słupowo i Trzemiętowo) oraz  połączenie z Gościeradza przez Witoldowo i Trzemiętowo. Dalej linia przez Goncarzewy i Teresin linia wąskotorowa wiodła do Suchar, gdzie sieć Bydgoskich Kolei Powiatowych łączyła się z budowaną równolegle Kolejką Wyrzyską. stwarzało to dostęp do stacji w Nakle, gdzie zlokalizowana była najbliższa cukrownia, jedyna dostępna przez sieć kolei wąskotorowej.

Działania wojenne nie przeszkodziły w funkcjonowaniu sieci kolei wąskotorowej. Po wojnie, w 1949 roku Bydgoska Kolej Powiatowa połączona została z Wyrzyskimi  Kolejami Powiatowymi i przejęta przez Polskie Koleje Państwowe. Odtąd funkcjonowała pod nazwą  Bydgoska Kolej Dojazdowa.

Ostatni przejazd „ciuchci” przewożącej towary przemysłowe i rolne na trasie z Nakła przez Sicienko w kierunku Morzewca miał miejsce na początku 1993 r.

Rozkład jazdy Bydgoskich Kolei Powiatowych ważny od 1933 r. podaje następujący przebieg linii na obecnym terenie Gminy Sicienko: z Wierzchucina Królewskiego do Bydgoszczy przez: Krąpiewo, Łukówiec, Murucin, Słupowo, Trzemiętowo, Kasprowo, Sicienko, Wojnowo, Mochle, Morzewiec, Tryszczyn, Smukałę, Opławiec, Czyżkówko; z Łukówca do Wąwelna przez Popielewo i Murucin.

29 kwietnia 1948 roku uchwałą nr 29 GRN postanowiono uruchomić dojazdowy Ośrodek Zdrowia w Sicienku w izbie tzw. pastorówki funkcjonowała Izba Porodowa. Natomiast lekarz dojeżdżał do domu pacjenta.

W latach 1961-1964 budowano drogę Sicienko – Trzemiętówko.

W latach 1965 - 1969 rozpoczęto budowę drogi Sitno – Goncarzewy.

W połowie lat 70 otwarto drogę Sitno – Zawada.

30 czerwca 1983 roku po raz pierwszy Gminna Rada Narodowa w Sicienku obradowała w nowej części budynku Urzędu Gminy.

2 grudnia 1985 roku oddano do użytku drogę Sicienko – Dąbrówka Nowa, swą obecną jakość uzyskała dzięki modernizacji przeprowadzonej w 1997 r.

4 października 1996 roku Rada Gminy przeznaczyła lokal w budynku przy ul. Dąbrowieckiej 2 na aptekę, jej otwarcie nastąpiło 17 kwietnia 1997 roku

W styczniu 1999 roku staraniem Urzędu Gminy oddano do użytku laboratorium analityczne i nowe gabinety lekarskie przy ul. Sportowej 2

15 listopada 2000 roku Rada Gminy przyjęła uchwałę w sprawie likwidacji SPZOZ w Sicienku. Lekarze zatrudnieni w zakładzie wyszli z inicjatywą prywatyzacji świadczeń zdrowotnych. Utworzona została grupowa praktyka lekarska PORAD-MED, która od 1 marca 2001 roku przejęła dotychczasowe zadania wykonywane przez SPZOZ.

Przynależność administracyjna Sicienka

Z chwilą uzyskania przez Polskę niepodległości w Sicienku utworzono tzw. Komisariat Obwodowy. Do 1929 komisarzem był Władysław Kazubski, następnie powstało Wójtostwo Obwodowe, którego wójtem był do 1931 roku Józef Buda z Dąbrówki Nowej.

1 kwietnia 1935 roku Sicienko jako wójtostwo przestało istnieć, a wieś Sicienko dołączona została do gminy Ślesin.

Na posiedzeniu Gminnej Rady Narodowej Dąbrówka Nowa 7 listopada 1947 roku podjęto uchwałę dotyczącą włączenia do gminy Dąbrówka Nowa z gminy Ślesin m.in. gromady Sicienko i Sitno. Tę drugą ustalono samodzielną Gromadą. Na tym samym posiedzeniu przemianowano także Gminną Radę Narodową w Dąbrówce Nowej na Gminną Radę Narodową w Sicienku z siedzibą w Sicienku,

W 1954 r. utworzona została gromada Sicienko. W jej skład weszły następujące miejscowości: Dąbrówka Nowa z  Dąbrówczynem i Trzcińcem, Mochle z Chmielowem, Mochełkiem, Nową Rudą i Piotrówkiem, Osówiec oraz Sicienko z Sitnem, a także Wojnowo ze Smolarami i wieś Zawada. W 1959 roku rozpadło się kilka innych gromad. Część tworzących je wsi do gromady dołączyła do gromady Sicienko. Były to: Goncarzewy, Kasprowo, Ugoda, Kruszyn, Kruszynie, Pawłówek, Nowaczkowo, Trzemiętowo, Trzemiętówko, Wierzchucice i Wierzchucinek. Gromada Sicienko w tym kształcie przetrwała do 1972 roku. Wówczas w wyniku kolejne reformy powracają gminy. Zmienia się również granica gminy Sicienko. Dołączają do niej kolejne miejscowości: Murucin ze Słupowem, Prosperowo i  Łukowiec z Dąbrowicami. Kiedy w 1976 roku zlikwidowano gminę Ślesin do Sicienka przyłączono Gliszcz, Samsieczno z Marynin, Teresin, Strzelewo z Janinem i Kamieńcem oraz Zielonczyn.